My anger cage.

My anger cage.

Geluidloos zat hij daar. Gehurkt naast een boom met zijn kruisboog in zijn handen. Het zachte gekreun van een walker vulde de omgeving. Op de Walker na was er gewoon niets anders te horen, alleen nog maar het geruis van de wind door de bladeren. Het wezen zat er maar. Zijn handen hingen onder het bloed dat afkomstig was van het hert dat voor hem lag. Alsof het een toetje was leek de Walker ervan te eten. Velen zouden meteen moeten kokhalzen of zelfs moeten overgeven. Daryl moest nu wel toegeven dat het niet het smakelijkste beeld was dat je ooit gezien had maar zijn maag kon het aan. De laatste paar maanden was dit niet de eerste keer dat hij zo'n beeld had gezien. Het begon haast dagelijkse kost te worden, of je het nu wou of niet. Even had Daryl zijn boog laten zakken maar uiteindelijk tilde hij hem weer op. Hij richtte op het hoofd van de Walker die zich van geen kwaad bewust was. Hij moest Daryl zelfs niet eens door hebben gehad, zelfs toen hij de pijl had afgeschoten merkte de Walker er niets van. Hij had er gewoon de tijd niet voor gehad want de pijl doorboorden het hoofd van de Walker. De Walker bevond zich op een aardige afstand van Daryl vandaan maar toch raakte de pijl de Walker daar waar Daryl het wou. Zonder nog verdere tijd de verliezen stond de man weer op en ging naar de Walker toe. Hij lag over het hert heen gebogen. Met één simpele ruk trok hij de pijl weer uit het hoofd. Met zijn voet draaide hij de kop van het hert zo dat hij het aan kon kijken. De tong hing uit zijn bek en de ogen waren al grijs aan het worden. Daryl zette maar weer een stap naar achter en keek naar het tweetal dat op de grond lag. "Tsssk, dat had van mij kunnen zijn." Hij draaide zich maar gewoon weer om en wandelde verder. Heel de tijd keek hij om zich heen, om er zeker van te zijn dat er geen onuitgenodigde gasten waren. Door de zon die door de bladeren heen scheen had hij wel iets zien glimmen onder de bladeren maar hij had de tijd niet gehad om weer achteruit te stappen. Zijn voet plaatste zich op het ijzeren ding dat meteen dicht klapte. Door de schok die door zijn been ging viel hij achterover de grond op. "Son of a Bitch!" Was het eerste dat uit zijn mond kwam. Zijn gezicht vertrok van de pijn scheut die door zijn been heen ging. Daryl ging waar recht zitten maar zijn armen hield hij achter zich op de grond als steun. De ijzeren val had zich volledig rond zijn rechter been gesloten. De tanden ervan hadden gaten in zijn broekspijp achter gelaten waardoor je het bloed uit de wonden kon zien komen. Even liet hij zich weer achterover vallen op de grond. Met zijn handen ging hij door zijn haar. Door de val moest hij zijn boog wel laten vallen hebben. Het ding was zo ver geschoven dat het op dit moment buiten handbereik kwam te liggen. Daryl ging maar weer recht zitten en trok zijn been op. Hij pakte de beide kanten van de val vast en probeerde het zo weer los te trekken, echter met zeer weinig succes. Toen hij het ing iets open gekregen had verloor hij zijn grip en klapte de val weer dicht. "Shit!" Meteen als hij achter zich wat hoorde keek hij over zijn schouder naar achter. Ja, er was daar zeker is, hij legde zich neer op zijn buik en probeerde zo bij zijn boog te geraken maar het lukte niet, nee het domme ding lang te ver weg. "Awh, kom op!" Toen de figuur eenmaal zichtbaar werd kon je aan zijn manier van wandelen gewoon merken dat het niet meer levend was, of toch niet volledig. Daryl had geen andere keus dan zijn mes erbij te nemen, zijn boog lag te ver weg dus dat was het enige waar hij op dit moment op kon rekenen. "Kom dan, kom jij filthy bastard!" Hij pakte zijn mes stevig vast en kroop zover hij kon wat naar achter toen de Walker hem eenmaal opmerkte.

My anger cage.

Daryl zat klaar om de Walker neer te halen als het ding eenmaal in de buurt zou komen, maar hij had de kans niet gekregen. Nog voor dat de Walker maar iets in de buurt kwam schoot er een mes het hoofd van de Walker. Langs de ene kant verbaast maar langs de andere kant ook opgelucht keek hij de man aan die net de Walker had gedood. De ruwe stem van de man herkende hij uit duizenden, maar toch kon hij het gewoon niet geloven. "Merle?" Je kon duidelijk de verbazing in zijn stem horen, bij Merle zelf was er enkel een luide lach te horen toen hij zijn jongere broer uiteindelijk had aangekeken. Het moest er ook gewoon zeer dom uit zien. Hij zat hier op de grond, zijn been zat vast, hij had enkel een klein mesje om zich mee te beschermen en zijn boog lag net buiten handbereik. Daryl wende zijn blik maar af van zijn broer. In plaats daarvan zette hij zich weer rechter. Hij wist niet goed of hij zich nu moest schamen of niet. Het was niet dat hij zijn weerzien met Merle zo had voorgesteld, zeker niet. "Hangt er vanaf wat je ve-" Voor enkele seconde leek de pijn die door zijn been heen ging te verminderen. Hij had er even niet aan gedacht en daardoor dat de pijn moest hebben afgenomen. Echter moest Merle er natuurlijk een trap tegen geven waardoor hij eraan herinnerd werd dat het ding nog steeds rond zijn been ging. Weer ging er een pijnscheut door zijn been heen en zijn spieren spande zich even op, maar verder gaf hij geen kick. "Verstaat onder leuk.." Vervolgde hij zijn zin. Hij trok zijn been maar weer op en weer pakte hij beide uiteindes vast. Zo ging het niet lukken, daar was hij zich ook van bewust maar hij moest iets proberen. Hij ging er wel uit geraken, het nam enkel wat tijd in beslag. 'We waren terug gegaan.' Ja hij was humeurig, dat was duidelijk te merken aan de klank in zijn stem. Humeurig om het feit dat hij hier nog steeds vast zat en Merle geen enkele aanstalten maakten om hem even te helpen. Niet dat hij iets anders van zijn broer had verwacht. 'Maar jij was al weg voor wij daar waren. Als je iets meer geduld zou hebben gehad zou jij je rechter hand nu nog steeds hebben.' De humeurige klank was nog steeds in zijn stem te horen. Weer deed hij een poging om de berenklem lost te krijgen maar het ging maar enkele millimeters open. Daryl liet het maar gewoon weer los voor hij zijn grip weer zou verliezen en het ding voor een derde keer zou dicht klappen. Nu pas besefte hij eigenlijk wat er van zijn arm was geworden. Hij wist dat Merle zo dom was geweest om zijn hand eraf te snijden, maar in de plaats daarvan zat nu een arm stuk dat diende als wapen. Snel keek hij even over zijn schouder heen naar de kruisboog die er tussen de bladeren lag toen Merle erover begon. Hij was erheen gewandeld. Merle moest er wel zijn tegen gekomen want de pijl die klaar lag schoot meteen af en eindigde verschillende meters verder in een boom. Daryl rolde bij de reactie van zijn broer meteen met zijn ogen. Hoofdschuddend keek hij gewoon naar voor naar het lichaam van de dode Walker. "Niet als je het kan gebruiken." Mompelde hij zacht, voornamelijk tegen zichzelf. Zijn armen had hij achter zich geplaatst op de grond om zo te kunnen steunen. Zijn been in de berenklem liet hij gewoon gestrekt op de grond liggen en de andere opgetrokken. "Kan ik net zo goed aan jou vragen. Jij bent hier degene die is weggegaan." Ondertussen had hij zijn mes er weer bij genomen en begon hij zo wat aan de berenklem te prutsen.